Wat voor soort nucleaire geheimen kunnen er in de Mar-a-Lago-documenten van Trump staan?

De Washington Post meldde donderdag dat “gerubriceerde documenten met betrekking tot kernwapens” een van de dingen waren waar FBI-agenten naar op zoek waren toen ze deze week Mar-a-Lago doorzochten. En er waren talloze voorbeelden van ‘geheime’, ‘vertrouwelijke’ en ‘topgeheime’ documenten vermeld op de officiële eigendomsbon van de inbeslagname die vrijdag werd vrijgegeven.

EEN bevelschrift vrijgegeven samen met het ontvangstbewijs suggereerde dat de FBI mogelijk ook onderzoek doet naar schendingen van de spionagewet en mogelijke belemmering van de rechtsgang.

Voormalig president Donald Trump heeft ontkend nucleaire documenten te hebben meegenomen. de berichtgeving van de Post een “Hoax” noemen. Het is bekend dat Trump al eerder valse en misleidende verklaringen aflegde, wat natuurlijk de vraag oproept: als Trump nucleaire geheimen in zijn huis had liggen, wat zouden dat dan kunnen zijn?

“Het kan van alles zijn, van iets dat het leven van honderden miljoenen mensen in gevaar zou brengen tot iets dat nergens invloed op heeft. Zo vaag is de geclassificeerde categorisering,’ vertelde Alex Wellerstein, historicus op het gebied van wetenschap en kernwapens.

Ik nam contact op met Wellerstein na het Post-rapport, en na de… New York Times meldde dat federale onderzoekers bezorgd waren over het feit dat informatie van “speciale toegangsprogramma’s” – wat de Times “extreem gevoelige” Amerikaanse operaties in het buitenland noemde, of gevoelige technologie of capaciteiten – in verkeerde handen zou vallen als het werd opgeslagen in Mar-a-Lago. In zijn onderzoek heeft Wellerstein zich uitgebreid gericht op de geschiedenis van kernwapens, de presidentiële macht daarover en hoe nucleaire geheimen worden beschermd.

Ik vroeg Wellerstein om enkele manieren aan te bieden om over al dit nieuws na te denken, en of Trump in juridische problemen zou kunnen komen. Ons gesprek hieronder is voor de duidelijkheid bewerkt.

Christian Pazu

Hoe moeten we begrijpen wat hier aan de hand is?

Alex Wellerstein

Er zijn twee kaders waar ik steeds op terugkom. Ten eerste, is er een nationaal veiligheidsrisico voor de manier waarop deze documenten werden behandeld of opgeslagen? [Was there any] de wet overtreden of regels overtreden?

Los van de vraag of Trump kan worden vervolgd – dat is in sommige opzichten een moeilijkere vraag om te beantwoorden, omdat de president bepaalde categorieën dingen kan vrijgeven, een soort van fiat – bestaat er een risico om dit soort documenten bij Mar-a te bewaren -Lago?

Mar-a-Lago is mogelijk niet ingesteld om dit soort documenten volgens de regelgeving te behandelen. Als je een topgeheim document hebt, houdt dat via deze regelgeving in hoe je met dit document omgaat, in wat voor kluis het kan zitten, wie de kluis mag bewaken, waarmee ze moeten worden bewapend. Al dat soort dingen.

Dan is er nog de misschien belangrijkere juridische invalshoek, namelijk: wat zijn de verantwoordelijkheden van het Witte Huis met het bewaren en weggooien van documenten, wat een totaal andere kwestie is. Het is vrij duidelijk dat je geen archiefstukken mee naar huis mag nemen en ze mag bewaren en niet aan het Nationaal Archief mag geven en niet aan je opvolgers mag geven. Er zijn behoorlijk strakke regels over wat je met dit soort records mag doen.

Christian Pazu

Geldt dat wettelijk kader voor nucleaire geheimen?

Alex Wellerstein

Nucleair is lastig, omdat nucleaire geheimen door een andere wet worden behandeld [the Atomic Energy Act] dan de rest van [government] geheimen, en het vermogen van de president om willekeurig dingen in een nucleair rijk vrij te geven, is niet zo duidelijk. De wet beperkt nucleaire geheimen heel anders dan de meeste nationale veiligheidsinformatie. Het is moeilijk om te weten of het iets ongelooflijk banaals en niet interessants zou kunnen zijn, of iets dat enorme implicaties zou hebben voor de Amerikaanse veiligheid en diplomatie. En dus is het het hele gamma van uitersten.

Christian Pazu

Hoe zit het met de term “speciale toegangsprogramma”? Suggereert dat iets belangrijks?

Alex Wellerstein

Als je zoiets als een speciaal toegangsprogramma hebt, zeg je in wezen dat we veel geheimen hebben waarvan we denken dat ze schade zouden berokkenen aan de Verenigde Staten als ze zouden worden vrijgegeven.

Dat is in principe de baseline. En als je dan opklimt in de gelederen van geheimhouding, zoals vertrouwelijk, geheim en topgeheim, zeg je in wezen dat de schade steeds groter zou worden. En het gaat van bijvoorbeeld te zeggen: “Nou, dit zou onze relatie met Japan een beetje moeilijker kunnen maken” – dat is de vorm van schade – tot het hoogste niveau, namelijk: “We kunnen hele inlichtingenbronnen in gevaar brengen, mensen kunnen Als we sterven, kunnen onze plannen op nul worden gezet, kunnen ze ons eerst aanvallen en verliezen we honderden miljoenen”: net zo fantasierijk als je maar kunt krijgen.

Dus “speciaal toegangsprogramma” is gewoon weer zo’n laag, waar je in wezen zegt: “Kijk, we denken echt dat dit belangrijke dingen zijn. En dus moet het aantal mensen dat er toegang toe heeft kleiner worden, en die mensen moeten speciaal worden doorgelicht.” Dit is het soort dingen dat op zeer korte termijn mogelijk een soort nare implicatie zou hebben, maar dat zou erg vaag kunnen zijn.

Of dat waar is of niet [about the material the Times reported was in Mar-a-Lago] – mensen hebben deze dingen misbruikt, te veel toegepast en gebruikt voor dingen die gewoon gênant zijn – wie weet? Zonder meer informatie is het moeilijk om zelfs maar te speculeren, maar als er zulke dingen in staan, betekent dat dat iemand bij het maken van dat document dacht: dit is hot stuff. Dus je weet wel, ga er voorzichtig mee om.

Christian Pazu

Dit brengt ons ook bij de vraag in hoeverre de overheid de neiging heeft om materialen te classificeren die in eerste instantie misschien niet legitiem hoeven te worden geclassificeerd. Een deel van de reden dat we niet weten welke geheime documenten de voormalige president zou kunnen hebben, is omdat er zoveel dingen geheim zijn om mee te beginnen.

Alex Wellerstein

Dit is een anekdote, maar iemand die vroeger bij Los Alamos werkte [National Laboratory] vertelde me een tijdje geleden dat ze af en toe bepaalde hoeveelheden classificatie op een hoger niveau in een document zouden mengen, omdat het hen in staat zou stellen het document eenvoudig op een bepaald niveau te classificeren en zich geen zorgen te hoeven maken over het scheiden van bepaalde soorten informatie, en gewoon dit doen; in wezen een bureaucratische hack om hun werk gemakkelijker te maken. Wat ik een gruwel vond, maar hij vertelde het ons als een grappige grap.

En ik had zoiets van, nou, dat is huiveringwekkend, toch? Je geeft toe dat je het systeem hebt gespeeld op een manier die overclassificeert, omdat het in sommige opzichten gemakkelijker is om met hoger geclassificeerde dingen om te gaan; ze komen met meer verantwoordelijkheden, en ze komen met meer regelgeving, maar als je al in een wereld bent die erg gewend is om deze dingen te gebruiken, weet je dat minder mensen naar je programma zullen kijken en je in de weg zullen lopen. Ik zeg niet dat dit een universeel voorbeeld is, maar het is moeilijk om te weten wat ‘legitiem’ is. En het is ook moeilijk, inherent, om zelfs maar een definitie van legitiem te hebben waar we het allemaal over eens zijn.

Nog een goed voorbeeld: is dit het echte worstcasescenario voor nucleaire documenten? Wat als… een van deze nucleaire documenten bevestigt dat de Verenigde Staten weten, zoals wij weten, dat Israël kernwapens heeft?

De Verenigde Staten geven niet toe dat te weten, en Israël geeft niet toe ze te hebben. We zijn nog steeds in staat om Israëlische wapens te verkopen, ook al is het niet de bedoeling dat we ze verkopen aan naties die kernstaten zijn die niet in de Nucleair Non-Proliferatie Verdrag. En dus kan ik je vertellen dat ze kernwapens hebben; er zijn boeken over hoe ze kernwapens hebben; je kunt het opzoeken op internet [and] zie in wezen foto’s van hun kernwapens.

Nog een goed voorbeeld, en dit is wat sommige mensen hebben gespeculeerd over de worstcasescenario’s: omdat de Verenigde Staten niet erkennen [Israel’s nuclear weapons], daar is die juridische fictie. Dus een document uit de VS dat erkende dat het de juridische fictie zou vernietigen als het werd vrijgegeven of uitgebracht. Het kan ook problemen opleveren voor een ander land. Misschien kunnen ze genieten van de fictie voor hun binnenlandse politiek. En ineens moeten ze dat in eigen land onder ogen zien. Rechts? Het kan niet worden genegeerd.

Het is een van de redenen waarom het argument dat de president dingen willekeurig kan vrijgeven als hij dat wil… [is] geen goede gewoonte. Het is een verschrikkelijk idee. Het is absoluut de slechtste aanpak die je hiervoor kunt hebben. Behalve in gevallen waarin de president echt voelde dat er een dringende noodzaak was om iets vrij te geven en al zijn agentschappen hem vertelden dat ze niet wilden dat het werd vrijgegeven, maar de president vond echt dat dat belangrijk was.

Maar ik heb nooit het idee gekregen dat Donald Trump zoiets heeft gedaan. Elke keer dat hij gerubriceerde informatie vrijgeeft, wat hij vaak heeft gedaan – is er die beroemde foto die hij tweette van de bomaanslag op die Iraanse site, wat erg lastig was, omdat het informatie onthulde over wat we in onze satellieten kunnen zien, wat erg geheim is , zoals naar welke oplossing ze kunnen gaan – ik heb nog nooit een opzettelijke “mensen moeten dit weten” -situatie gezien. Dat leek een “oh, coole” situatie.

Christian Pazu

Ik zag dat je het had over Harry Truman – hoe als president kernwapens werden gebruikt grotendeels zonder zijn betrokkenheiden hoe hij onthulde enkele nucleaire geheimen na het presidentschap. Is dit überhaupt zo?

Alex Wellerstein

Het is gewoon een heel vreemde situatie. Het is niet iets dat normaal gebeurt. Er zijn zeker gevallen geweest waarin voormalige functionarissen van verschillende soorten hebben gesproken over dingen waarvan ze dachten dat ze niet geclassificeerd waren, of ze hadden gewoon niet nagedacht over de classificatie ervan.

Truman had er een aantal problemen mee om, vooral na zijn presidentschap, dingen te zeggen die de huidige regeringen irriteerden of hen het gevoel gaven dat hij zich op een terrein begaf dat hij eigenlijk niet zou moeten betreden. En dit is slechts één voorbeeld daarvan, maar degene die ik heb gepost [is] het document over [Truman talking about how much plutonium was in the first atomic bomb]. En voor Truman kun je hem een ​​beetje speling geven, omdat dit letterlijk onder zijn toezicht is uitgevonden.

Het dichtst dat ik nu kan bedenken is Jimmy Carter, die enkele dingen heeft gezegd die heel duidelijk lijken te impliceren dat Israël kernwapens had. En dat is niet wat hij hoort te zeggen. Nogmaals, dat is een heel publiek geheim. Maar dat is het enige andere voorbeeld dat in me opkomt.

Ze vervolgen de meeste mensen die de veiligheid schenden niet, en zelfs met nucleaire zaken is vervolging een heel hoge lat. En de wetten voor vervolging zijn niet zo ijzersterk in termen van hun grondwettigheid. Dus als… ze denken niet dat je een spion bent, wat ze meestal doen is een administratieve sanctie, waarbij je je toestemming zou kunnen verliezen en dan moet aanvragen om het te laten vernieuwen en het is een groot, lelijk soort ding, maar het is niet hetzelfde als naar de gevangenis gaan omdat je documenten mee naar huis hebt genomen. Het is niet gebruikelijk.

De regering had in de jaren veertig problemen met GI’s die foto’s hadden gestolen die ze niet mochten hebben en ze vervolgens probeerden te verkopen. Ik weet dat er wordt gespeculeerd dat een van de redenen waarom Trump deze documenten heeft, is om ze weg te geven of te verkopen, niet als spionage, maar als aandenken. Dus dat is niet helemaal ongekend, en ze hebben daar wel een aantal mensen voor vervolgd. Maar nogmaals, dit waren GI’s … Ik denk niet dat de kans op vervolging voor het verkeerd omgaan met geheimen super groot is, alleen omdat het hoe dan ook juridisch zo moeilijk is, maar als het een president is, is het juridisch nog moeilijker en juridisch onduidelijk, en ze hebben wel beoordelingsvrijheid over het al dan niet vervolgen van dit soort dingen.

Maar ik denk dat het behoorlijk belangrijk is dat dit duidelijk de Presidential Records Act schendt. er is [not] veel interpretatie daar, terwijl je met het nucleaire gedoe, of de spionagewet, veel interpretatie hebt over wat de president eigenlijk kan doen. Maar de Presidential Records Act is vrij eenvoudig.